Runs, Schubs, Alpen: Het Avontuur van Mijn Verhuizing naar Oostenrijk

Mannen, het is alweer tweeënhalf jaar geleden dat ik samen met mijn gezin de grote stap maakte: de verhuizing van Nederland naar Oostenrijk. Ik woon nu aan de voet van een van Europa’s grootste natuurgebieden, het Nationaalpark Hohe Tauern, en in de buurt meerdere skigebieden en als kers op de taart een prachtig groot en diep alpenmeer. Deze plek heeft niet alleen mijn hart gestolen, maar is ook de basis geworden voor veel nieuwe (berg)avonturen.

Het leven hier is anders. Het is een erg rustige regio, geen files, geen stoplichten, maar ook niet de harde, gehaaste samenleving die we in Nederland steeds meer zien. Men leeft hier nog volgens de waarden waar wij vroeger ook mee opgegroeid zijn.

Kerst is kerst, Pasen is Pasen en vlees, boter en eieren zijn goed voor je!

Maar wat me het meeste aanspreekt, is de manier waarop men hier met elkaar omgaat: respect voor elkaar, een rustige levenshouding en eenvoud. Ook op school is het fijn voor de kinderen: geen stoer gedrag, geen dreiging van tieners met messen, en geen constante alertheid. Gewoon lekker ouderwets, en dat maakt het leven hier mooi!

Soms mis ik Nederland, vooral mijn bootvisserij vanaf de Camosloep! Daar heb ik prachtige visavonturen beleefd: gevist met ruige winden, voeren met windkracht 11 en mooie vissen gevangen! Maar hoe langer ik hier in Oostenrijk woon, hoe meer ik me verbonden voel met dit nieuwe leven en de schitterende omgeving waarin ik dagelijks mag verblijven. Pure rijkdom!

Ik ben ontzettend trots op mijn kinderen (en vrouwtje uiteraard ;-), die zich in no time hebben aangepast aan hun nieuwe omgeving. Ze spreken de taal als de beste en doen het fantastisch op school. Het is fijn om te zien hoe snel ze zich hebben geïntegreerd en hoe ze hun weg vinden in de bergen en het dagelijkse leven hier. Elke dag is een avontuur voor hen, en dat maakt alles nog specialer.

Daar gaan we weer, mannen! Dat is een RUN!

De bergen bieden elke dag nieuwe mogelijkheden voor avontuur, of het nu gaat om een wandeling door de bossen, een klim naar een bergtop of gewoon genieten van de natuur. Uiteraard wordt er gevist! En soms, als alles klopt, beleef je een sessie die je niet snel zult vergeten. Dan vliegen de runs me om de oren! Het grootste verschil met de Camosloep is het comfort: de regels zijn streng hier, tenten zijn verboden en zoals een aantal van jullie weten, lig ik langs het spoor, tussen een fiets- en voetpad, ingeklemd tussen de bosjes onder een zijltje. Maar goed, niet zeiken – thuis op de bank vang je geen tyvis! 

Inmiddels heb ik een aardige top 3 binnen weten te hengelen. Ik hou van grote schubs, en mijn top 3 zijn voor mij echte hoogtepunten: een schub van 24,2kg, 25,6 kg en 27,3kg. Stuk voor stuk brute schubs, waarbij de hengels tijdens de run haast uit de steunen vliegen en de dril op dit diepe heldere water spectaculair is. Het steeds weer zien duiken van dit soort grote vissen naar de diepte, terwijl de hengel krom gaat tot op het handvat, geeft mij echt een kik!! Is het al voorjaar? Helaas mag je pas vanaf 1 april weer vissen en het seizoen loopt tot 1 december, dus nog even geduld voordat we weer gehengeld kunnen worden!

Tijdens mijn sessies voer en vis ik met onze Gluttony en de Sea Dweller. Gewoon prima knikkers, mannen!

De natuur in de Alpen, gecombineerd met de momenten van succes aan de waterkant, maken het leven hier compleet. Wat een avontuur, wat een plek, wat een vangsten. 

Lekker hengelen, mannen, lekker hengelen!